Borçlar hukuku, kişiler arasındaki borç ilişkileri­ni düzenler. Borcun kaynağı kural olarak; ka­nun, sözleşme ya da hukuka aykırı fiil olabilir. Borçlar hukuku bu borç kaynaklarını, yarattıkla­rı sorumluluk türünü ve sonuçlarını düzenler. Borçlar hukukunun temel kaynağı durumundaki Borçlar Kanunu, iki temel bölümden oluşur; ilk bölüm genel hükümler olarak adlandırılmıştır ve hemen her borç ilişkisine uygulanabilen hüküm­lerden oluşur, ikinci bölüm ise özel hükümler olarak adlandırılmıştır ve çeşitli sözleşme tipleri­ni ve onlara özgü hükümleri düzenlenmektedir.

Borçlar Kanunu’nda yer verilen sözleşmeler dı­şında, atipik, karma nitelikli sözleşmeler de borç­lar hukukunun düzenleme alanına girmektedir. Sözleşme, tarafların iradelerini karşılıklı ve birbi­rine uygun olarak açıklamalarıyla kurulur. Borç­lar Kanunu’nda düzenlenen genel işlem koşulla­rı, bir sözleşmenin yapılması sırasında sözleşme­yi düzenleyenin, ileride çok sayıdaki benzer söz­leşmede kullanmak amacıyla, önceden, tek başı­na hazırlayarak karşı tarafa sunduğu sözleşme hükümleri olarak ifade edilebilir. Temsil, haksız fiilin icra şekli ve sonuçları, sorumluluğun kay­nağı olarak kusurlu eylemler ve istisnai nitelik taşıyan kusursuz sorumluluk halleri, sebepsiz zenginleşmeden doğan borç ilişkileri, borçların ifası, borç türleri, faiz, temerrüt borçlar hukukun­da incelenen temel konulardır.

Müteselsil borçluluk, bağlanma ve cayma parası, ceza koşulu, alacak devri, borcun üstlenilmesi, borca katılma, borçlar hukukunun ayrıntılı ola­rak ele aldığı diğer yapılardır.